Genoeg noedels

Wanneer je hier zo rond een uur of zes door de steden loopt zie je overal om je heen noedels etende mensen. En dat geldt ook voor de middag en ook voor het ontbijt. Als je niet oppast eet je de hele dag noedels. En dat elke dag. Ik ben wel even uit gegeten op die slierten maar het valt nog niet altijd mee iets anders te bestellen. Vanmiddag nog wees ik diverse lekkere dingen aan om te eten. Wat kreeg ik? Noedels. Zeker nu ik alleen reis islam het wat lastiger. China is niet echt ingesteld op mensen die alleen reizen. Voor een hotelletje betaal je alleen evenveel als voor twee, al wil enig afdingen soms helpen. Maar de porties voor eten zijn afgestemd op minstens twee. Het is maar goed dat ik honger heb na een dag op de fiets.

In Kunming ben ik maar kort gebleven. Het visum voor Vietnam moest aangevraagd en gelukkig hoefden ze het paspoort niet te houden zodat ik de stad uit kan. Kunming is weer zo'n middelgrote Chinese stad met een miljoen of vier inwoners. Gelukkig is er nog wel iets van hete oude China over gebleven. En de oude markt met tientallen eettentjes is gezellig. Maar het overnachten in de jeugdherberg beviel me niet zo, blijkbaar word ik daar te oud voor. Dus zaterdagmorgen vroeg ben ik op de fiets gestapt en noordwaarts gereden. Het was mooi bijna winters weer en nadat ik een paar uur later de stad uit was kreeg ik het naar mijn zin. Een mooi klein weggetje door kleine soms oude dorpjes leidde me door het Chinese platteland. Echt plat is het niet trouwens, heuvels werden bergen en de weg slingert zich omhoog.

Kedu is een klein stadje met een hotelletje.  Voor  de rest is er niet zoveel te beleven maar 's avonds zat ik bij een klein snacktentje en communiceren we via WeChat. Dat is de Chinese WhatsApp en razend populair  hier. Eigenlijk is het gewoon beter dan WhatsApp  want er zit een handige vertaalfunctie in die mijn Engels heel netjes overzet naar Chinees. Heel praktisch.  En hoewel Chinezen het niet altijd laten merken zijn ze wel nieuwsgierig naar de buitenwereld ook al weten ze daar erg weinig van. Wanneer ik vertel dat ik uit Nederland kom of Holland dan gaat er vaak geen lichtje branden. Ook niet het Nederlandse voetbal, in heel veel landen toch het visitekaartje van ons land. Maar niet in China hoewel er laatst een man was die Rensenbrink en Neeskens geweldig vondq. Maar ja die zijn ondertussen wel met pensioen.

Zondagmorgen begon met 700 meter klimmen en dan ben je wel wakker. Ik wilde eerst nog het museum van 'De Lange Mars' bij Kedu bezoeken. Aan de foto's te zien een verheerlijking van dit enorme project van Mao in 1949. Maar helaas, de deuren van het museum bleven gesloten terwijl er toch duidelijk op het bord stond dat het geopend wastafel van 08.00 tot 10.00 's morgens. Ja wie bedenkt dat. Dus voor niks vroeg opgestaan maar de morgen was prachtig en ik had nog een pittige dag te gaan. Het stijgen ging best.  Ik heb een hoop gewicht met Mariet mee terug gegeven dus fiets met redelijk lichte bepakking. En het is niet warm, eigenlijk zoals bij ons in het vroege voorjaar.  Overal in dorpjes wordt vers fruit verkocht. Veel mandarijnen, bananen, appels en Chinese peren. Af en toe hou ik een korte stop en schil een fruitje. 

Mijn plan voor de komende dagen is een rondje te maken over de hoogvlakte en donderdag terug te keren in Kunming om het visum op te halen.Daarna wil ik richting Vietnam.  Het zal nog een weekje tot de grens zijn.