Terug naar de kust

We weten steeds beter de kleine weggetjes te vinden. Van Xingping naar Guilin maakten we de fout om de GPS niet te geloven en te denken dat we wel een doorsteekje door de bergen zouden kunnen vinden. We eindigden in een dorpje waar toevallig een vloeiende Engelssprekend Chinees meisje ons netjes uitlegde dat we toch echt niet met de fiets de berg over konden. Terug dus maar dat ging over dezelfde mooie route en opnieuw begonnen we vanaf Xingping onze tocht naar Guilin. Het is een schitterend mooi landschap met karstbergen die bijna overal om je heen rechtstandig de grond uitrijzen. 'Wat apart ja' zouden ze in Groningen zeggen.

Het was oudjaarsdag in China. De laatste dag van het Chinese maanjaar en dat moesten we weten. 's Avonds al veel geknal en tientallen wensballonnen die de lucht ingingen. 'Be a better man' lazen we op eentje. Benieuwd wat er van terechtkomt. Het nieuwe jaar inluiden is overigens niet een kwestie van een dagje. Het nieuwe jaar, het jaar van de Aap, wordt dagenlang gevierd met uitgebreide lunches met hele families.

Guilin is wederom een van die miljoen inwoners of meer steden. Op de kaart lijkt het maar een dorpje maar de steden hier zijn immens groot met veel hoogbouw en enorme industrie terreinen rondom. Mensen wonen opeengestapeld in torenhoge flats, vaak dicht opelkaar gebouwd. Ons raam van het hotelletje waarin we zaten keek uit op de overburen, je kon door het raam de overbuurvrouw een hand geven. En in de steeg ertussen was het ijskoud, daglicht kan er amper komen. Maar Guilin is ook best een mooie stad, vooral 's avonds wanneer overal om je heen de kleuren dan de neon verlichting schijnen. Daar houden Chinezen blijkbaar erg van, alles opleuken met de meest fantastische neonschijnsels waardoor je je soms in een sprookje waant.

We besloten een stukje fietsen over te slaan om wat meer tijd te houden voor Hainan, het eiland waar we graag nog heen willen. Daarom pakten we een trein naar Nanning, alweer zo'n mega stad.  Onderweg kwamen we op het idee om toch maar treinkaartjes te kopen van Hainan terug naar Guangzhou voor Mariet haar vlucht maar op de app zag ik al dat alle treinen vol waren. Dat bleek op het station in Nanning niet beter te zijn, alles vol, vol en nog eens vol. Gelukkig bracht de China trains-app toch nog uitkomst en vonden we zelf tickets van Zhanjang-West naar Guangzhou. Terug op het station bij het Engelsprekende loket probeerde ik de dame die nauwelijks Engels bleek te spreken ervan te overtuigen dat Zhanjang-West echt bestaat maar zij geloofde er niets van. Gelukkig bracht een collega uitkomst en nu heb ik twee kaartjes voor de trein. We moeten alleen nog van Hainan naar de vaste wal zien te komen maar hebben goede hoop dat de boot wel uitkomst zal bieden. De rest kunnen we fietsen.

En fietsen doen we weer. Even genoeg grote stad gehad. Vanochten vroeg na een lekker Chinees ontbijtje reden we Nanning uit. Dat had wel enige voeten in de aarde, we moesten nog een stukje over de snelweg (verboden voor fietsers hier maar het mag wel stiekum) en je bent zo een paar uur bezig om de stad uit te fietsen. Maar daarna ging het lekker langs een klein 'rood weggetje op de kaart'. Prachtig slingerend door het Chinese platteland, kleine dorpjes en veel bekijks. We werden ingehaald door een auto met een Chinees stel en een broer en zus die Engels spraken. Hij studeerde en werkte als tolk in Buenos Aires. Volgens hem waren we de eerste Europeanen die van die weg gebruik maakten en hij verontschuldigde zich voor de starende blikken van de lokale mensen. We werden uitgenodigd voor een traditionele nieuwjaarslunch waar we dankbaar gebruik van maakten. Een hele belevenis, midden in een dorpje. Iedereen kwam even langs om die blanke barbaren te bekijken, heel veel foto's werden gemaakt en ondertussen was opa aan het koken voor de hele ploeg. En oma bracht nog speciaal lekkere hapjes voor ons voor onderweg. Fantastische mensen, erg vriendelijk en gastvrij. Dat ontmoeten we trouwens heel veel hier in China, de mensen zijn zeer gastvrij en belangstellend. Jammer dat we niet meer Chinees spreken. We komen nog steeds niet verder dan 'ni hao' eigenlijk.  

Naarmate we vorderden werd het weggetje wel steeds slechter. Hele stukken waren 'gerepareerd' met scherpe steenslag en Mariet maakte hardhandig kennis met dit plaveisel doordat haar voorwiel erin vast raakte en zij met de fiets onderuit ging. Gelukkig was de schade beperkt tot wat schaafplekjes en de nodige blauwe plekken. Het hoort er bij.   En ik reed een achter band finaal kapot. Nadat ik de 'snake bite' had geplakt en de band er weer om had gezet bleek er nog een tweede te zijn. Ook deze geplakt maar de band liep net zo snel weer leeg. Dus een nieuwe band erom en nu doet alles het weer.

Het valt overigens nog niet echt mee om hier de juiste weg te vinden. We proberen de plaatsnamen zo goed mogelijk uit te spreken maar soms worden we aangekeken alsof we van Mars komen. Het weggetje staat niet op mijn GPS kaart en er zijn nogal wat splitsingen en afslagen en vandaag voerden alle wegen ons naar Taiping, de plek waar we eigenlijk juist niet heen wilden maar niet aan wisten te ontkomen.   Grappig is dan weer wel dat wanneer je zo'n stoffig stadje komt binnenrijden je onmiddellijk een superluxe hotel vindt waarvan je zou denken dat het veel te duur is. Maar dat viel mee en op de kamer aangekomen valt je de mond open. Zo riant en groot en goed voormekaar. Uitzicht op de bergen in de verte. En dan een warme douche  om het aangeplakte stof van je lijf te spoelen en al het geploeter is weer vergeten. Ook nog een lekker zacht bed deze keer. Morgenochtend gaan we weer vroeg op pad.
En voor de mensen die de atlas erbij hebben, ik heb eindelijk het reisschema bijgewerkt alleen aan het downloaden van de routes ben ik nog niet toegekomen.