De dubbele deuren van onze kamer keken uit op een groen rijstveld. Een prachtig gezicht 's morgens vroeg wanneer er nog een vochtige nevel over de velden  hangt. Het ontbijt aten we buiten. Iets verderop aten een papegaai en een eekhoorntje gezamenlijk stukjes ananas, restjes van ons ontbijt.

Onze fietstocht vandaag begon langs een groot meer, een tank zoals ze dat hier noemen. Sri Lanka heeft maar twee natuurlijke meren, alle andere 'meren' zijn onnatuurlijk ofwel stuwmeren die worden gebruikt voor wateropslag voor irrigatie en andere watervoorziening.  Voor zover ik gezien heb niet voor energieopwekking maar dat weet ik niet zeker.  Het ziet er prachtig uit maar kan ook leiden tot omwegen zoals ons ''s middags overkwam.  We werden staande gehouden door een jongeman die ons duidelijk maakte dat de weg gesloten was wegens 'dam'. Maar we snapten hem niet goed en gingen toch door. Op de fiets ging het vast lukken. Maar een kilometer later bleek de weg zo het meer in te lopen. Een blijkbaar nieuw stuwmeer had zijn werk gedaan en de weg was weg.

We fietsten langs kleine weggetjes grotendeels langs een rivier. Tijdens een korte stop bij een uitzichtpunt ontmoeten we een Nederlands fietsend stel, Pieter en Lilian uit Amsterdam.  Dat was gezellig en heel wat avonturen werden uitgewisseld.  We kunnen er gelijk een gezamenlijk avontuur aan toevoegen. We fietsten met zijn vieren verder omdat onze wegen zich pas later weer gingen splitsen. Plotseling riepen Mariët en LilIan dat ze een olifant zagen. En dat  leek echt waar te zijn. We hadden al gedacht dat ze vanuit een busje wat rare gebaren maakten maar achteraf bleek dat een waarschuwing voor de olifant. Stoppen dus en kijken wat er ging gebeuren.

Ook twee  brommers stopten en waarschuwden ons. Automobilisten gebaarden ons niet verder te gaan. Na enige tijd liep de olifant de bocht om en voorzichtig reden we richting  bocht tot ik hem het bos in zag lopen en we het sein veilig dachten te krijgen. Er begonnen weer trekkers en auto's te rijden en Mariët en ik konden daar gebruik van maken maar tot onze verrassing stond het enorme dier omgedraaid weer met zijn slurf naar de weg. Snel doorfietsen dus. Pieter en Lilian moesten er nog langs en hadden ook niet in de gaten dat het beest nog zo dicht op de weg was.  Of het door Pieter zijn bagage kar kwam weet ik niet maar ineens maakte het dier een aanvallende beweging. LilIan greep nog een optrekkende brommer en Pieter fietste of de duivel zelf hem op de hielen zat. Gelukkig liep het goed af maar het duurde zeker enkele kilometers voor het adrenaline peil weer tot normale proporties was terug gekeerd.

Maandag zien we ze weer, we hebben het er vast nog wel over.