Taifoen

Vietnam kwam de afgelopen weken een aantal keren in het nieuws vanwege taifoens die het land en dan met name de kust teisterden. Taifoen is het in Azië gebruikelijke woord voor orkaan en de kracht is niets minder. Een kleine twee weken geleden richtte een taifoen grote schade aan en de gevolgen daarvan kon ik hier gisteren nog zien. Er werd nog zand geruimd van de wegen, bomen waren totaal afgeknapt en op een gegeven moment kon ik niet verder omdat de weg was weggeslagen. Een paar huisjes waren dakloos geworden en de bewoners dus ook.

Dus toen ik gisteravond terwijl we gezellig zaten te eten op uitnodiging van de eigenaar van het guesthouse hoorde dat er weer een taifoen zou aanlanden was ik wel even nieuwsgierig over het hoe en wat. Enthousiast vertelde hij dat de vorige een enorme was geweest, buiten categorie met een kracht van 14 op een schaal van 1 tot 12. Ik vroeg hem waar de volgende werd verwacht en hoe zwaar hij werd ingeschat en enigszins teleurgesteld vertelde hij dat deze maar 10 zou zijn en helemaal in Nha Trang aan land zou komen. En dat was precies de stad waar ik e volgende dag heen zou fietsen. Mijn besluit was snel genomen, ik blijf nog een nachtje in Tuy Hoa.

Eindelijk was ik aan de kust. Ik dacht terug gaan genieten van een duik in zee maar dat is er nog niet van gekomen. Gisteren maakte ik een lange geschiedenis fietstocht langs de zee maar veel zie je er niet van omdat het zicht op zee vaak wordt ontnomen door bomen en gebouwen. Het strand wordt gebruikt om vissersboten op te slepen, netten te boeten en als nationale afvalberg. Het ligt bezaaid met ingrediënten voor de befaamde plastic soep, misschien na de luchtverontreiniging en daar mee verbonden opwarming wel de grootste bedreiging voor onze aardbol. Ecologie is wel een onderwerp waar de wat beter opgeleide Vietnamees over nadenkt maar daarna stappen ze weer snel op hun scootertje om met miljoenen anderen de steden te verstoppen. Om mijn opmerking "Ga toch lekker fietsen" wordt beleefd gelachen. Aan de andere kant realiseer ik me ook dat ik 20.000 kilometer vlieg om 2000 te kunnen fietsen. Hoeveel brommer ritjes zou dat zijn?

Als ik dit schrijf is het zondagmiddag en valt de regen al weer met bakken uit de lucht. Blij dat ik niet op de fiets zit.

Maar vandaag is het maandag en de zon schijnt al lekker om zeven uur 's ochtends. Dat belooft wat vandaag. Mijn fiets is mooi schoon geregend. Alle rode modder en stof is verdwenen. Daar kan geen poetsen tegenop.
Ik eet een ontbijtje van Vietnamese pannenkoekjes. Blijkbaar ziet de vrouw die druk aan het bakken is dat ik ze lekker vind want ze gooit gauw nog twee extra op mijn bord. Daar kan ik weer even op voort. Op naar Nha Trang zou ik de befaamde snelweg A1 kunnen volgen maar daar zie ik tegenop. Het getoeter en gewalm van een overdosis vrachtverkeer lokt me niet zo. Gelukkig is er een alternatief en ik rijd zo dicht mogelijk langs de kust over kleine weggetjes. Het betekent wel wat meer klimmen en dalen maar dat heb ik er graag voor over.

Onderweg zie ik weer restanten van de taifoens en ik word er hardhandig mee geconfronteerd wanneer ik op een onbewaakt ogenblik op een afgebroken boomtak stuit die op de weg ligt. Voor ik het weet rol ik over het asfalt maar het liep goed af. Wat schaafwondjes maar mijn snelle fietsbroek (bedankt Aldert) is nog heel. Toch maar goed dat ik mijn helm op had. Verderop zie ik veel mannen bezig met het herstellen van de elektrische bovenleiding. Een megaklus, veel draden zijn gebroken, veel hangt slap en tot overmaat van ellende zijn veel van de betonnen palen als luciferhoutjes gebroken. Een nieuw uitziende grote loods is deels in elkaar gewaaid en hier en daar wat schade aan daken en huizen. Het moet hier behoorlijk tekeer zijn gegaan.