Good morning

Het is warm op de fiets. Ik heb niet snel last van de warmte maar zo warm als het hier is, heb ik het volgens mij zelden meegemaakt. Eergisteren had ik een relatief kort ritje, ruim 70 kilometer van Ayuthani naar Lopburi. Mijn plan was vroeg op pad te gaan maar ondanks dat ik wel vroeg op stond, zat het zo gezellig op de veranda van ons guesthouse dat het uiteindelijk tegen tienen was dat ik eindelijk de weg opdraaide. Bij het uitfietsen van de stad twijfelde ik even of ik de goeie route had. Ik keek om me heen en achter me kwam in volle vaart een brommertje aanscheuren. Hij remde veel te hard en slipte bijna, bleef op de been en remde nog een keer. Weer te hard en deze keer slipte hij onderuit. Gelukkig mankeerde hem niks en de brommer was licht beschadigd. Na drie keer gevraagd te hebben of hij OK was, grinnikte hij dat het inderdaad OK was dus ben ik maar door gefietst. Beetje sneu was het wel, maar ze rijden hier vaak als gekken op die brommertjes, meestal zonder helm, in korte broek en op badslippers. Meestal gaat het goed.

Gisteren en vandaag onderweg veel gedronken. Bijna iedere kans moest ik aangrijpen om vocht binnen te krijgen. Water, veel water en flesjes cola en ijsthee. IJskoffie, ook zo'n lokale specialiteit is heerlijk. Een groot glas vol ijsblokjes en daaroverheen gaat gloeiendhete sterke verse koffie geroerd met 3 eetlepels suiker, gezoete gecondenseerde melk en over de top gieten ze koffiemelk of warme opgeklopte melk. Je kunt er van blijven drinken maar daar gaat het hart zo raar van kloppen.

Eten doe ik minder. Een ontbijtje gaat er altijd wel in maar tussen de middag blijft het bij een bordje rijst of noedels. En wat fruit of yoghurt als het voor handen is. 's Avonds eet ik meestal op de markt, allemaal eetstalletjes waar de Thai ook eten of het eten afhalen. Het eten op de markt is zo goedkoop dat het niet de moeite zou lonen om zelf te koken geloof ik. Voor een halve euro heb je een compleet maal, voor een euro eet je je helemaal vol. En het is lekker, heerlijk eten.

Ondertussen is het acht uur 's avonds en nog steeds rond de 30 graden. Mijn T-shirt is klam van het zweet. Heel Thailand lijkt nog op het terras te zitten al wordt het langzaam rustiger in de stad. Ik ben nu in het niet-toeristische Thailand en hier geven ze je nog echt het gevoel dat je in het land van de glimlach bent.  De mensen zijn ontzettend vrendelijk en behulpzaam en willen graag een praatje maken, maar helaas is de taal barriere groot. Engels wordt hier amper gesproken, hoewel vanochtend in een dorpje onderweg een kind van twee me kwam begroeten met "Good morning". De hele familie moest lachen, het bleken ook zo ongeveer de enige Engelse woorden die de vader sprak.

Ik moet nog zeker 500 kilometer naar Chang Mai en daar heb ik nog vijf dagen voor. Dat ga ik dus mooi niet halen denk ik. De 120 kilometer van vandaag zitten me aardig in de benen dus ik ben benieuwd wat het morgen gaat worden. In ieder geval vroeg naar bed en proberen weer vroeg op te staan. Ik moet het ritme weer een beetje zien te vinden.