Tandarts

01-03-2012

Nu de groep weg is moet ik weer even omschakelen om het allemaal weer alleen te doen. Het verschil is groot. Met een groep heb je de hele dag mensen om je heen en zit je nooit verlegen om een praatje. Allen op reis heb je meer oog voor detail, je ziet veel beter wat er om je heen gebeurt en kunt daar ook beter van genieten. Ik ben vanuit het tamelijk luxe Panorama hotel overgestapt naar het Okinawa Guesthouse, een klein guesthouse in het oude centrum. Het guesthouse is gezellig, ik ken het nog van vorige keer.


Maandag had ik mijn rapportage klaar en ben gelijk doorgegaan naar het kantoor van onze agent om de reis door te spreken.  Dezelfde informatie gaat naar Dimsum en dan maar zien wat ze er mee doen. De reis kan hier en daar nog wel wat verbeteren, twee lange reisdagen achter elkaar werd toch wel wat veel van het goede maar door de bank genomen denk ik dat iedereen zeker van de reis genoten heeft, zeker ook door de vele mensen die we gezien en meegemaakt hebben. We zullen een bijzondere reis moeten aanbieden. Ontelbare reisorganisaties storten zich op Myanmar, iedereen wil vooraanstaan als straks de grenzen echt open gaan.

 
De volgende ochtend, dinsdagmorgen in alle vroegte, vertrok ik met de AirAsia vlucht naar Bangkok om vervolgens in Pattaya mijn tandarts op te zoeken. De tandarts lijkt me zeer deskundig. Hij geeft les aan de tandheelkundige faculteit in Bangkok en komt uit een familie van tandartsen. Zijn vader en al zijn broers en zussen beoefenen dit vak. In zijn auto rijden we samen naar een bevriende tandarts die een groot rontgen apparaat heeft om een panoramafoto van mijn tanden te maken. Dat ziet er eng uit. Menig tandarts of patient zou er jaloers op worden wanneer je ziet dat In de keurige moderne praktijk drie prachtige assistentes om me heen huppelen. Ze maken nog een vijftal rontgenfoto's en doen dat in innige samenwerking. Geen idee waarom ze dat met zijn drieen doen, volgens mij lopen ze elkaar voornamelijk in de weg maar ze hebben wel plezier met zo'n grote farang in de stoel. Wanneer dat allemaal klaar is komt de arts met zijn voorstel en geeft een prijskaartje. Het valt niet mee. Hij wil me best helpen maar dan op zijn eigen deskundige manier en geen concessies doen. Misschien heeft hij wel gelijk maar ik moet hier nog wel even over denken. Hij raadt me aan een second opinion te gaan zoeken. Dat ga ik dus doen en morgen heb ik weer een afspraak, met een implantaten specialist.

Ondertussen staat mijn fiets nog in Bangkok op me te wachten. Ik heb erg veel zin hem weer op te zoeken en lekker nog een paar weken te gaan fietsen. Over 14 dagen zijn Niek en Paulien en hun twee jongste meiden in Thailand en ik zou graag op de fiets op die ontmoeting verschijnen. Waarschijnlijk wordt dat n Chang Mai maar zeker weten doe ik dat nog niet. Zij beleven prachtige avonturen met hun kinderen in Indonesie. Mooi beschreven is het heerlijk om te lezen hoe anders kinderen tegen de wereld aankijken, vooral in zo'n totaal andere omgeving en hoe ze zich daar uit redden. Een bijzonder avontuur. Reizen op de fiets is daarmee vergeleken maar een peuleschil. Wil je er meer over weten, klik dan op onderstaande pop-up:

                                                     Garsman Rijsthttp://www.klaasonderweg.nl/data/images/garstmanrijst.jpg


« Terug