Einde Myanmar

27-02-2012

De groep is veilig naar huis teruggekeerd. Vier mensen hebben er nog een weekje aangebreid en zijn of onderweg naar het strand of naar de Gouden Rots. Gelukkig is de reis zonder kleerscheuren (nou ja een enkeling scheurde uit zijn broek) verlopen. Een paar mensen hadden toch wel moeite met de wandelingen maar iedereen is meegeweest, zelfs met de afdaling van zo'n 600 meter langs een prachtige berghelling.

Jongetje in Chin stateIn de Chin staat is het toerisme nog echt heel primitief. In Kanpetlat waar we na een lange tocht in 4 WD's terecht kwamen over een zeer slechte weg, was de accomodatie nog prima, prachtig gelegen met een geweldig uitzicht het dal in. Verderop, in Mindat kwamen we terecht in twee zeer slechte guesthouses, een accomodatie waar ik zelfs in de Ashraf tijd amper mee voor de dag durfde komen. Dat was toch wel schrikken voor de meeste mensen, slapen op houten planken op een heel dun matrasje en met de geluiden van snurkende chauffeurs en buren. Sommigen deden geen oog dicht, anderen sliepen wel wat doordat ze doodmoe waren. Een ervaring rijker waar ze nog jaren op feesten en partijen mee voor de dag kunnen komen zullen we maar denken.

De laatste dag terug naar Bagan was weer een stevige rijdag en enkele lekke banden maakten de dag helemaal lang. 's Avonds tegen donker kwamen we terug gevaren naar Bagan, altijd weer een mooi gezicht wanneer je de vele tempels ziet afgetekend tegen de lucht van de ondergaande zon. Het was het einde van vier prachtige dagen waarbij we diverse bergvolkeren bezochten in hun eigen omgeving. Prachtige mensen met getatoueerde gezichten. Vroeger werden de vrouwen getatoueerd in hun gezicht omdat ze zo mooi waren volgens de legende. Om die reden werden ze door omringende volkeren en koningen ontvoerd. Door de tatoes op hun gezicht waren ze gemakkelijk terug te vinden. Het is nu verboden door de overheid maar een enkele jongere vrouw heeft het nog wel. De mensen zijn straatarm en leven primitief. Het leek of ze het nu nog wel leuk vinden dat er af en toe toeristen komen. Ik ben bang dat dat snel gaat veranderen wanneer ook daar het massatoerisme op gang komt en dat zou best niet heel lang meer kunnen duren.

Myanmar maakt zich op voor andere tijden. De verkiezingen worden met hoop en vrees tegemoet gezien maar het optimisme overwint als ik het goed zie. Nu moet je om dit land te bezoeken nog cash dollars of euro's meenemen omdat vanwege de boycot geen buitenlandse bank zaken doet met Myanmar. Na de verkiezingen verwacht met dat de boycot snel grotendeels wordt opgeheven en alles staat op scherp om (het geld van) de toeristen binnen te halen. De ATM's (pinautomaten) zijn al hier en daar in gebruik maar nu nog alleen voor intern geldverkeer. De stickertjes van Cirrus en Maestro, Mastercard en Visa card liggen klaar om opgeplakt te worden zodra de apparaten worden vrijgegeven voor internationaal geld verkeer. Luchtvaart maatschappijen maken zich op om nieuwe vluchten te introduceren en zakenlieden lopen overal rond om kansen te grijpen. Ik ben benieuwd hoe dit land er volgend jaar uitziet maar dat het snel aan het veranderen is, dat is wel zeker. Of het allemaal ten goede is, blijft voorlopig de grote vraag.

Pijprokende Chin vrouw


« Terug