Inle meer

12-02-2012

In de buurt van Kentung hebben we een aantal bergvolkeren bezocht, die wonen in afgelegen, behoorlijk geisoleerde dorpen. Alleen vraag je je dan af: Hoe lang nog? Er werd al hier en daar druk gewerkt aan nieuwe wegen. De Chinezen leggen een splinternieuwe weg door een deel van Myanmar aan zodat gokkers, een nationale sport maar verboden in Myanmar zelf, makkelijker naar China kunnen. Ook deze contreien, nu het opener wordt, gaan mee in de vaart der volkeren met alle goede en kwalijke kanten die dat met zich meebrengt. Mensen lijken hier vanuit het stenen tijdperk zo de moderne tijd in gesleept te worden. Het zal nog wel even duren maar wie nog iets van het authentieke Myanmar wil zien, moet niet te lang wachten.

Na een korte vlucht landden we in Heho. Het vliegtuit hopt van de ene naar de andere luchthaven en een of andere slimmerik, gelukkig niet iemand van mijn groep, was op de verkeerde stop uitgestapt terwijl zijn bagage er nog in zat. Omdat er dan gelijk bommen angst is, moets het hele toestel leeg, alle bagage moest opnieuw gecontroleerd en terug in het toestel. Anderhalf uuir vertraging was ons lot dus het was bijna donker toen we in het hotel waren.

Vandaag ging de tocht over het Inle meer. Met een snelle motorboot planeerden we over het meer op zoek naar de toeristische attractie. Van het oorspronkelijke leven op het meer is een deel verwaterd door het vele toerisme maar het meer maakt nog wel een zeer wezenlijk deel uit van het leven hier. Het is echt leven op en om het water met drijvende tuinen, huizen op palen midden in het water en veel bootjes die vissen. Het gaat dan om de beroemde vissers die staande op een been hun boot met het andere been voortpeddelen.

 

images/myanmar1704.jpg


« Terug