Het nieuwe jaar

Nieuwjaarsdag, 's morgens om zeven uur stonden we in Chennai (voorheen Madras). De regen kwam met bakken uit de lucht en de wegen lagen vol plassen. Het hele oud en nieuw gebeuren was aan onze neus voorbij gegaan maar we waren wel mooi 800 kilometer verder naar het zuiden.  Dichtbij Pondycherry en Rameswaram, vanwaar de boot naar Sri Lanka zou moeten varen.

Nadat we onderdak vonden in een oud 17e eeuws huis midden in de stad gingen we eens vragen wat er eigenlijk loos was, zoveel regen. Het bleek al drie dagen geregend te hebben en de kinderen gingen niet naar school omdat het geen doen was. Het bleek dat er een enorme tornado over een deel van India was geraasd en dat deze met volle kracht over Pondycherry was gegaan. Het gevolg was dat tienduizenden huizen plat lagen, honderduizend bomen waren ontworteld en dat er voor zover bekend al 40 doden waren gevallen. Ook zat het gebied zonder stroom en zonder stromend water en het zag er naar uit dat dat nog wel een tijdje kon gaan duren. Dus voor ons was de keuze niet zo moeilijk, we konden niet naar Pondycherry. Pondycherry is een oude Franse kolonie en een deel van de oude stad ademt nog de oud Frans koloniale sfeer uit en dat hadden we graag even willen meemaken. Een croissantje 's morgens bij het ontbijt ging helaas weer niet lukken.

Wat er nog meer niet ging was mijn boot naar Sri Lanka. De veerdienst vanuit Rameswaram zou al een half jaar geleden weer in de vaart komen, maar daar was niets van terecht gekomen. De andere, vanuit  een meer zuidelijk gelegen haven naar Colombo, had wel gevaren maar is sinds 15 november j.l. uit de vaart omdat er schermutselingen zijn tussen India en Sri Lanka. Indiase vissers gaan in Sri Lankaanse wateren vissen en worden gearresteerd. Andersom gaan de Sri Lankanen in Indiaas water vissen en worden ook gearresteerd. Dus ruzie in de tent, vissers worden geruild en het gevolg is dat er geen veerboot meer vaart. Misschien dat ik nog ga vliegen naar Sri Lanka maar we zijn ondertussen begonnen met de uitvoering van onze gewijzigde plannen dus wacht maar even af. 

Chennai is een grote stad. Qua omvang de vierde stad van India, na Delhi, Mumbai en Kolkata. Het is een hele oude havenstad en ik had graag even in de haven gekeken maar dat is erg lastig gemaakt sinds 9/11. Bang voor terroristische aanslagen is alles hermetisch afgesloten. Op het strand was het een drukte van belang. Ik schat dat er zeker tienduizenden mensen rondliepen. Honderden kleine winkeltjes vornden samen een grote supermarkt op het strand, alles was er te krijgen. De mensen moesten zich er letterlijk en figuurlijk een weg tussendoor persen om van of naar het strand te komen. Duisburgse toestanden, van crowd management hebben zie hier blijkbaar nog niet gehoord.

We besloten vanaf Chennai naar het westen te fietsen, richting Bangalore. Ondertussen hebben we dat bijgesteld en gaan nu voor Mysore, als stad een van de grootste bezienswaardigheden van India. Wie niet in Mysore is geweest, is niet in Zuid India geweest volgens het boekje dus ja, we gaan eens kijken. Bovendien lijkt het een mooi slot om straks afscheid te nemen van Robert en Christina die 11 januari weer in Hyderabad moeten zijn voor hun terug vlucht.

Twee stevige fietsdagen vanuit Chennai bracht ons op een kruispunt van twee wegen, ergens 100 kilometer ten oosten van Bangalore. We zijn een bezienswaardigheid ook hier en hebben gemiddeld twee kranteninterviews per dag. We maken er ook een beetje een sport van ondertussen. Helaas zien we er weinig van terug, het is altijd onleesbaar voor ons en je moet maar net die krant te pakken krijgen waar het in stond. Gelukkig niet meer de gekte van de eerste dagen in West Bengalen. HIer laten de mensen je veel meer met rust. Ze vinden het leuk als je even een praatje maakt maar zijn minder vasthoudend, ze zitten je niet aan te gapen en zijn zeker niet opdringerig.

Het gebied hier is mooi maar niet bijster interessant. We hopen dat dat dichter naar Mysore gaat veranderen. Hier fietsen we langs redelijk grote wegen hoewel het op de kaart vaak karresporen lijken. Er is redelijk wat verkeer dus oppassen geblazen. Gelukkig verloopt alles verder voortreffelijk. Misschien dat we dat mede te danken hebben aan het bijwonen van een puzha in een hindu tempel. We werden uitgenodigd bij dit ritueel aanwezig te zijn. Zo'n ritueel wordt bij bijzondere gelegenheden gedaan, bijvoorbeeld bij de aanschaf van een nieuwe auto. Het is een soort alternatief voor een verzekering. Mensen betalen een bepaald bedrag aan de tempel en vervolgens wordt door middel van allerlei rituelen, het offeren van fruit en andere lekkernijen en het versieren met bloemenkransen aan de goden gevraagd de auto veilig over de gevaarlijke wegen te laten rijden. Ik kreeg ook een krans voor mijn fiets dus ik heb hem er maar om gehangen want je weet maar nooit.