De bus naar Chang Rai

05-01-2013

Janna is gearriveerd. Na een dagje acclimatiseren en een rondgang door het 'boeiende' verkeer van Bangkok is ook zij klaar voor het avontuur. Het was prachtig om te zien hoe, na een aanvankelijke aarzeling, ze tussen het voortrazende verkeer haar weg vond. We hebben nog even getracht een bezoekje aan de koning te brengen, maar een vriendelijke paleiswacht sommeerde ons helaas toch wel dringend het een andere keer nog eens te proberen. We waren er ook niet echt op gekleed.

We besloten dan ook naar het Noorderstation te fietsen en boekten (zonder dat we dat direct wisten) een VIP bus naar Chang Rai in het uiterste noorden van Thailand, niet ver van de grens met Laos.


De bus deed er bijna elf uren over maar dat was alleen maar prettig. De uiterst luxueuze stoelen waren vergelijkbaar met de Royal Class van een vliegtuig, de steward bracht drankjes en hapjes en de bus kachelde lekker door. Op een gegeven moment kreeg Janna het een beetje benauwd want ze werd door haar achterbuurman onder haar achterwerk gekieteld. Na een paar keer achterom gekeken te hebben hebben we uiteindelijk geruild van stoel. Toen ook ik het gevoel kreeg dat de tenen van de achterbuurman wel heel dichtbij kwamen taste ik eens onder de stoel. Het bleek dat de bus geheel was uitgerust met massagestoelen die een golvende beweging langs ons achterste en rug maakte. Heerlijk tijdens zo'n lange zit. De massage cultuur in Thailand wordt op alle fronten tot het uiterste verfijnd.

Tegen 6 uur in de ochtend waren we in Chang Rai, fit genoeg om na een stevig ontbijt met eieren, croissantjes en pannenkoek, op de fiets te stappen en onze eerste echte etappe te gaan fietsen. Dat was gelijk een stevige 110 kilometer door een licht glooiend gebied. Een prachtige route met weinig verkeer. Tegen de avond arriveerden we in een schitterend gelegen guesthouse, ons balkon kijkt uit op de Mekong en aan de overkant zien we de lichtjes van Laos. En daar gaan we morgen na het ontbijt naartoe. De boot naar Pakbeng vertrekt om 11 uur pas maar we moeten eerst nog wel aan de overkant zien te komen en de immigratie formaliteiten regelen. Het zal vast weer lukken allemaal.


« Terug