Terug in Groningen

Ja dat laatste stukje dat blijft er wel eens bij. Na een prima terugvlucht met Air Europa ben ik weer heelhuids terug in de lente van Groningen. De bomen worden al weer groen, hier en daar bloeien de tulpen al en de warmste maart dagen ooit gemeten heb ik aan den lijve ondervonden. En dan lees ik in de krant over de afschuwelijke ramp die Colombia nu ten deel is gevallen en denk bij mezelf dat ik misschien wel net op tijd vertrokken ben, hoewel ik niet helemaal in het zuiden was. Maar dat het er hard kan regenen en dat ook daar men zich zeer bewust is van het veranderende klimaat, dat is wel weer duidelijk.

De laatste dagen in Salento maakte ik een excursie over een koffieplantage. De eigenaar,  een geboren Aussie, was sinds bijna 9 jaar plantagehouder en gepassioneerd over de koffie die hij daar kon verbouwen. Ik kijk nu de rest van mijn leven anders tegen koffie aan denk ik. Vele verschillende soorten: Arabica, Rubusta, ouderwetse en moderne, gemodificeerde en daar tussendoor nog allerlei mixen van die soorten om tot een lekker bakkie te komen. Het leek wel wijn. Koffie is een behoorlijk arbeidsintensief produkt. Nadat de plant is opgekweekt wordt er in Colombia, mede door de kleinschaligheid, met de hand geplukt. De vruchten worden ontdaan van schillen, de ongebrande bonen worden gewassen en de goede bonen gescheiden van de slechte. De goede bonen worden veel gebruikt voor export en voor dure locale koffie, de slecht worden alleen in Colombia zelf gebruikt voor koffie die je hier overal bij stalletjes of eenvoudige cafeetjes kunt krijgen, de ‘tinto’, een slap aftreksel van koffie. Als je daar vraag of ze ‘café’ hebben dan zeggen ze “nee” maar vraag je een ‘tinto’ dan lukt het vaak wel.

De bonen worden verder ontdaan van velletjes en uiteindelijk gebrand en vermalen tot filterkoffie en we mochten een smaaktest uitvoeren. En dan proef je inderdaad het verschil tussen een ordinaire koffie of een fijne zachte Colombiaanse koffiesoort van bonen hoog uit de Andes. Hoogte, klimaat, grondsoort, vocht: het heeft allemaal zijn invloed op de uiteindelijk smaak van de koffie. Al met al een leuke leerzame dag.

Daarna was het tijd om de spullen te pakken en me klaar te maken voor het laatste fietstochtje bergaf naar Armenia. Uitgeleide gedaan door kleurrijke vogels fietste ik tussen de koffieplantages door een prachtige bergachtige omgeving. Een omgeving waarvan ik denk dat het zeer de moeite waard is om er ooit nog eens terug te komen want behalve fietsen kun je er ook prachtige meerdaagse wandelingen maken. Colombia is toeristisch gezien een land met vele mogelijkheden en hoewel het toerisme in opkomst is, is het nog niet overlopen door massatoerisme. Een leuke bijkomstigheid.

Ik was de laatste actieve dag vroeg op pad gegaan en bij aankomst op het busstation van Armenia bleek er al snel een bus te vertrekken voor de acht uur durende rit naar Bogota. Het is maar iets van 240 kilometer maar de weg door de bergen naar boven is smal en heel erg druk met langzaamrijdend vracht verkeer. De bussen grijpen iedere kans aan om in te halen maar dit is lang niet altijd mogelijk en zodra je er eentje hebt ingehaald, zit je weer achter de volgende. Er wordt wel gewerkt aan een nieuwe weg die je af en toe veel hoger in de bergen kunt zien en die met hoge betonnen constructies over dalen heen wordt geleid in plaats van er door heen, maar die weg is nog lang niet klaar. Ik neem aan dat wanneer die weg in gebruik wordt genomen, dat gemakkelijk de helft van de tijd kan schelen.

Het laatste dagje in Bogota heb ik nog even de tijd om door de stad te slenteren en ik  maak van de gelegenheid gebruik nog een lekkere kop koffie te drinken en Colombia een beetje te overdenken. Ik heb in twee maanden tijd een hele aardige eerste indruk gekregen van dit grote land. Heel prettig dat de mensen hier eindelijk weer in een behoorlijk vredige situatie kunnen leven, dat het terrorisme een halt is toegeroepen en er weer aan een toekomst gedacht kan worden. Aan de andere kant ook een land waar de verschillen tussen arm en rijk immens groot zijn, waar drugs nog steeds wel een stempel op het gebeuren drukken en corruptie een niet uit te roeien verschijnsel lijkt te zijn. Kortom er is nog wel wat te doen.

Ik heb van de reis genoten en ik hoop dat jullie een klein beetje mee hebben kunnen genieten. En mocht je, misschien naar aanleiding van mijn indrukken, zelf plannen hebben om die kant op te gaan dan kan ik dat zeker aanbevelen. Goeie reis alvast. En ik geniet weer lekker van het Groningse.