Koffietijd

Colombia heeft geen trein tenminste niet voor de langere afstanden. Dus ik moest met de bus van Santa Marta naar Medellin en dat ging prima. Anders dan in Nederland heb je in bussen hier geweldig veel beenruimte en het was rustig dus had ik zelfs twee zitplaatsen.

Na 14 uren kwam ik om 7 uur 's morgens aan in Medellin en na een tochtje door de stad besloot ik er niet te blijven. Dat had niet direct iets met Medellin te maken maar het was weer een grote stad en daar had ik even geen zin in. Medellin heeft hele lange tijd een slechte naam gehad, mede veroorzaakt door het beruchte Medellin kartel van Pablo Escobar maar het heeft een geweldige facelift ondergaan en is nu een moderne welvarende stad. Nadeel is dat de stad in een kom tussen de bergen ligt dus mijn fietstocht bleef omhoog gaan. Na enige tijd werd me dit teveel van het goede en heb ik rechtsomkeert gemaakt richting het zuidelijke busstation en daar vertrok enige tijd later de bus naar Pereira. Nog eens 5 uren in de bus maar het bracht me wel in het hart van de koffiestreek.

Na een hele goede nacht slapen in Hostel Kolibri, eigendom van een Nederlands/Colombiaans stel, ik werd er zelfs verwelkomd met een gratis biertje, kon ik er vandaag weer tegenaan. Via een prachtige route langs de rivier Otun kwam ik eerst in La Floriade waar in een cafeetje echte goeie Columbiaanse koffie werd geschonken. Meestal krijg je hier tinto, een bruinig bocht op smaak gebracht met veel suiker. De man vertelde dat voorheen de goede eerste klas koffie bestemd was voor export en alleen de tweede of derde keus lokaal werd gedronken. Daarin komt wat verandering hier en daar. 

Het was razend druk met fietsers vandaag. Deze maandag was een vrije dag en dan gaan veel mensen hier met hun mountainbike op pad. Ook gebeurt het dat op zondag delen van steden worden afgesloten voor autoverkeer zodat fietsers vrij spel hebben. Ik probeerde erachter te komen waarom het vandaag een feestdag was maar verder dan te zeggen dat het een ‘festivo’ was kwamen ze niet. De receptionist legde me uit dat Colombia zoveel feestdagen heeft dat de meeste mensen de reden niet meer weten en dat alleen de belangrijkste zoals de dag van de bevrijding  (Liberation) bekend zijn. Hij wist ook niet wat vandaag de reden was.

Na La Florida begon het echte werk weer. Een stijgend, af en toe steil en hier en daar nat stenig bergpad. Maar fantastisch mooi door een geheel groene omgeving. Het heeft hier de laatste weken enorm veel geregend maar gelukkig heeft dat niet geleid tot situaties zoals nu in Peru. Maar ook hier is het klimaat duidelijk in de war als ik de mensen mag geloven. Een gebied om ooit naar terug te keren, met een tent en wandelschoenen want dan kun je hier schitterende tochten maken lijkt me.

Op weg naar mijn eindbestemming van vandaag, het dorpje Salento, ontmoette ik een Tsjech en een Russische die op een step onderweg waren van Mexico naar Argentinië. Fietsen is af en toe zwaar maar zo'n step lijkt me helemaal afzien. Dat wilden ze ook wel toegeven.

En nu  bivakkeer ik dus in Salento, een totaal op toeristen gericht bergdorp vol met restaurants, barretjes, reisbureautjes en winkeltjes met souvenirs. Ik had het zo erg niet ingeschat maar toch ziet het er bij donker, het was al bijna donker toen ik aankwam, best leuk uit. Veel heel oude houten gebouwen en huizen, heel kleurrijk en met een antieke en ook wel authentieke sfeer.

Vanavond heb ik voor het eerst in Colombia een flinke onweersbui meegemaakt. Twee keer viel de stroom uit na een harde donderslag en was het aardedonker. Vanwege de hoogte is het een stuk koeler en mijn warme trui moest onder uit de tas te voorschijn worden gehaald.

Morgen ga ik op koffie excursie, een excursie naar een koffieplantage hier in de buurt. Dat kan nog net. Ik heb er een beetje spijt van dat ik toch niet wat eerder deze kant opgegaan ben. Maar volgens een Colombiaan is dat een goede reden om hier nog eens terug te komen. Ik geef hem geen ongelijk.