Mompox

16-02-2017
De weg naar Mompox gaat door een prachtig stuk natuur. Om me heen vliegen water- en roofvogels. Soms veraf en soms vlakbij liggen grote ondiepe meren. Overal struint vee op zoek naar eten. Iguanas,  een soort leguanen, dieren uit de oertijd, rennen weg zodra ze me in de gaten hebben. Ik heb er nog niet een op de foto kunnen zetten maar het zijn prachtige diertjes met hun getande rug en lange staart. Ze zijn razendsnel op hun korte pootjes. En ondertussen stapte ik even van de fiets om gezeten op een bruggetje via WhatsApp mijn moeder even te bellen. De techniek staat voor niks en het kost nog niks ook. Dat was 84 jaar geleden vast anders. 
 
Mompox is weer een van de vele koloniale stadjes hier maar beslist wel een bijzondere. Ooit een voornaam en heel rijk stadje toen de Rio Magdalena nog een  belangrijke transportweg was en Mompox veel handel in handen had. Maar de rivier slibde dicht en wat er overbleef was vergane glorie. Gelukkig werd het tij nog net op tijd gekeerd en heeft er in Mompox een ware facelift plaatsgevonden. Heel veel oude historische gebouwen werden gerestaureerd, sommigen kregen een nieuwe functie in de toeristen industrie.  Het is nu een stadje waar iedereen wel even langs wil als je toch in Colombia bent. Zelf heb ik me ook maar even ondergedompeld in het toeristische gebeuren en heb me laten verleiden tot een boottochtje over de Rio Magadalena  en via een zijtak naar een van de meren.   Best de moeite waard, alleen jammer dat de gids uitsluitend Spaans sprak want nu weet ik nog die vogelnamen niet. Maar in het meer konden we zwemmen en nadat ik het goede voorbeeld had gegeven plonsden meer mensen in het lauwwarme water. 
 
Eigenlijk zou ik  er nog een tweede nachtje blijven maar ik ben vanmorgen toch maar weer op de fiets gesprongen richting de ferry naar Magangue. De boot van 13.00 uur kon ik niet meer halen maar de volgende lag al klaar en zou over een uurtje vertrekken. Dus tijd  voor een koel sapje. Ik had het nog maar net op toen iemand me riep dat ik snel aan  boord moest. Dus snel afrekenen en vervolgens zag ik de klep al omhoog gaan. Boot gemist. Maar ach, er komt altijd wel weer een volgende. 
 
Vanavond de route bekeken  voor de komende dagen. Eerst fiets ik naar Tolu aan de kust, vervolgens zoveel mogelijk langs de kust naar Cartagena en als het allemaal loopt zoals gedacht kan ik het carnaval in Barranquilla nog meemaken. Jullie horen het wel. 

« Terug