Ik stap een restaurant binnen. Er hangt een indrukwekkend aantal plaatjes aan de wand van prachtige lekkernijen maar de ober wijst me op een kleinere kaart met slechts zes gerechten.  Naast de nodige noedels zie ik een mooi plaatje van gegrild varken. Daar kies ik voor,  het is weer eens wat anders. Maar wanneer de serveerster de bestelling opneemt moet ze me teleurstellen en ze wijst op de enige twee gerechten die wel beschikbaar zijn: de noedels.  Verder zoeken dus en in een straattentje  vind ik gebakken rijst met geroosterde eend. Heerlijk. Drie dames komen aan het tafeltje naast me zitten. Vriendelijk lachend, ze hebben het over me begrijp ik uit de blikken. Dan draait eentje zích om en biedt me een kippenpoot aan, maar dan ook letterlijk de poot, de voet met alle tenen. Een lokale lekkernij die ik niet kan weigeren.

 

Hanoi is geen onaardige stad. In het oude stadsdeel waar ik verblijf staan nog veel kleurrijke  oude panden en er omheen prachtige oude door vocht en schimmel vergeven koloniale panden. In de stad zijn veel meren vaak met een eigen verhaal hoe ze zijn ontstaan. Duizenden toeristen struinen er rond. Sommige laten zich als ware kolonialen, in rickshaws rondrijden, soms wel met twintig achter elkaar. De winkelwaar bestaat voor een groot deel uit souvenirs maar verder zijn er straten met ijzerwaren, touw en na enig zoeken vind ik ook wat ik nodig heb.  Een nieuwe turkentas,  een steeksleutel 15 voor mijn trappers en tape. Klaar voor de thuisreis. Het grappige is dat je uren kunt zoeken naar zo'n tas en niks vindt maar zodra je eentje ziet hangen ze gelijk winkel aan winkel.

 

Vrijdag avond had ik een leuke avond met de Hanoi Freebikers  die me mee sleepten op stadstournee en na de fietstocht een dineetje ter afsluiting. Ook weer fantastische leuke enthousiaste jongelui. Hard studerend en hopend op een betere toekomst dan hun ouders. "Een keer per jaar een feest" was het antwoord toen ik nieuwsgierig vroeg naar hun uitgaansleven.  Een heel verschil met Groningen.  

 

Vandaag ben ik de stad toch maar even ontvlucht.  Om daar nog drie dagen rond te lopen vond ik geen echte optie en ik ben blij dat ik die keuze gemaakt heb. Gelijk een heel andere sfeer. Vriendelijk,  vrolijke reacties en 'kom er bij zitten' en geen toeristen te bekennen. Ik maak nog een soort ereronde om Hanoi en slaap vannacht in Hao Binh. Morgen noordwaarts langs de Zwarte Rivier om woensdagmiddag op tijd op het vliegveld te arriveren.