Mooi, mooier, mooist.

26-03-2016
Het berggebied hier in het noorden Is onvoorstelbaar mooi maar het Is ook hard werken.  Zwaar fietsen dus.  Gisteren vertrok ik uit Xín Man enigszins tegen mijn zin maar ik moest van mijn kamer af. Het hotel was volgeboekt.  Hoe bestaat het in zo'n negorij maar de jonge receptionist was onvermurw
baar.  Gelukkig was er nog wel kans op een ontbijtje en aan de overkant zag ik eieren. Zoals gewoonlijk wees ik op de eitjes en op wat groente die ze in haar handen hadden.  Meestal komt er dan wel iets lekkers uit.  Na enig wachten kreeg ik een kommetje met maar liefst vijf hardgekookte eieren, peper en zout.  Daarbij bracht ze nog een grote fles Hanoi bier en dat moest mijn ontbijt zijn.  De fles ben ik maar niet aan begonnen om half negen 's morgens en van de eieren heb ik twee in mijn zak gestoken en de andere drie opgegeten.  Een mens moet toch wat eten voor een zware tocht. 
 
Het begon weer met een flinke dosis klimmen maar het fenomenale uitzicht maakte veel goed.  Na enige tijd sloeg ik een pad in waar er nog een schepje bovenop werd gedaan. En hier komt dus praktisch nooit een toerist. SNP heeft hier een wandelreis en daar wil ik een stukje  van doen maar ze hebben dus gelijk dat hier gewoon bijna geen toeristen komen.
 
Na enig zoeken vonder ik een Homestay en nadat ze van de eerste verbazing waren bekomen dat er zomaar een toerist op de fiets langs kwam werd er eindeloos thee geschonken.  Al snel daarna een heerlijke maaltijd met de hele familie rond de tafel . Ik heb het weer goed getroffen.  
 
Vandaag was een wandeldag.  De berg op,  de mist in.  Het was Nepal dertig jaar terug.  De mensen zijn hier straatarm.  Het lijkt allemaal heel idyllisch maar dat is het natuurlijk niet. Huisjes  van leem en riet, koud en vochtig. Ik loop heen en terug ongeveer 20 kilometer. Op de heenweg was het nogal mistig wat een beetje een onwerkelijke indruk geeft. Terug was het helderder en kon ik genieten van prachtige vergezichten. Kinderen lopen een stukje mee, de kleinsten beginnen soms luidkeels te krijsen wanneer ze zo'n enge witte man zien. De honden reageren heel verschillend. De ene grauwt of blaft, een andere rent weg met de staart tussen de benen. 
 
Ik lig voor de tweede nacht  op een harde matras in een huis op palen.  Beter gezegd een steltwoning.  Iets verderop het vreedzame gesnurk van de familie. Een van de mannen brengt me nog een extra deken.  Het Is een koude nacht.
 
Morgen fiets ik weer verder.  Langzaam trek ik dan richting Hanoi. 

« Terug