Het oosten van Hainan

Eigenlijk had ik gehoopt hier op Hainan nog iets van het oude China te proeven. Op dit eiland midden in de zee zou het leven nog een beetje stil hebben moeten staan in mijn gedachten, maar niets is minder waar. De kleine weggetjes die we dachten te zien op onze kaarten bleken uit minstens vier rijbanen te bestaan en met enige regelmaat trekt een  hogesnelheidstrein door het land. Maar ook zie je gelukkig nog hier en daar de rijstboertjes dioe met gebogen rug hun gewas bewerken en een man die de ploeg voorttrekt over zijn enkele tientallen vierkante meters grote stukje land.  Dit land noemt zich nog steeds communistisch maar hoe ze daar bijkomen begrijp ik niets van. Het is voor het oog het toppunt van kapitalisme en we worden regelmatig voorbij gereden door fonkelnieuwe SUV's in de vorm van BMW, Mercedes en Volvo of de japanse grote merken. 

Gisteren nog probeerden we even het echte landleven te ontdekken. We vonden inderdaad wat verloren landweggetjes en werden hier en daar verbaasd nagestaard. Vaak word je onmiddellijk weer naar de grote weg verwezen.  Dichterbij de kust gekomen waar dat verscholen vissersdorpje moest liggen rezen de hotels tientallen meters of meer dan honderd omhoog uit de grond. En dan niet een of twee maar tientallen of misschien wel honderden enorme hotels. Allemaal gebouwd voor de rijke Chinezen van de wal die hier heen vliegen of treinen om vakantie te vieren. Daar zit je dan in Paradise Beach resort met zijn tienduizenden op een smal strandje.  Vandaag heeft een Chinese jongen uit Peking de Chinese google maps op mijn telefoon geinstalleerd. Maar zo te zien blijft het moeilijk om de kleinste weggetjes  te kiezen omdat ze vaak niet op elkaar aansluiten en we zijn door eerdere ervaringen wijs geworden. Na onze omzwerving van 60 kilometer gisteren kwamen we uiteindelijk terug op de doorgaande weg en bleken we maar 5 kilometer gevorderd te zijn.

Er wordt veel gefietst op het eiland. De hele dag door komen we meestal jonge Chinezen tegen die met een groepje het eiland over fietsen. Een enkeling spreekt Engels en af en toe maken we een praatje met ze. Vandaag nog hielpen ze ons aan een rustig hotelletje maar terwijl ik dit zit te typen staat bij de receptie de TV keihard aan en is het hier een lawaai van jewelste. Maar goed, dit is China en de mensen leven hier met lawaai. Luidruchtig verkeer, veel getoeter en een Chinees die toevallig middenin de nacht het hotel uit of in gaat zal geen enkele moeite doen om dat zachtjes te doen.  Ze zijn hier nog zeer weinig gewend aan westerse toeristen. In de drie weken die we nu op pad zijn, zijn we alleen in Xingping en Guilin een paar westerlingen tegen gekomen maar hier in Hainan nog geen enkele. Het kan aan het seizoen liggen natuurlijk maar het verbaast ons wel. Net als in Afrika gebeurt het ook hier dat kleine kinderen zich rot schrikken als plotseling een blanke zijn lange neus vertoont.

Vandaag zijn we geeindigd in een stadje waarvan ik de naam vergeten ben maar het is toch op geen kaart te vinden.  Niet zover van Wenning maar dan aan de kust. Het stadje heeft nog een haven vol oude visserschepen. Onze verbazing was groot toen we een winkeltje zagen met allerlei dure snuisterijen maar die verbazing werd enorm toen bleek dat er in dit stadje honderden van die winkels op een rij staan en dat nog gevolgd wordt door tientallen marktkramen met dezelfde koopwaar. Er staat hier voor tonnen of miljoenen aan ivoor, koraal en allerlei schelpen. Hele olifantentanden, 'kunstwerken'  uit ivoor gesneden, jade, prachtige stukken koraal van de zeebodem geroofd. Ja wij vinden het een drama wanneer we dit zien terwijl een Chinees het trots toont en geen idee heeft van de aanslag op de natuur. De natuur heeft het zeer zwaar te verduren hier, van enige vorm van aandacht voor het milieu is eigenlijk geen sprake. Gisteren nog kochten we twee plakjes cake die ieder in een apart plastic zakje zaten en die gaan dan samen in een grotere plastic zak. Lekker makkelijk dragen. Vijf meter buiten de winkel aten we het op en had het plastic zijn dienst gedaan. Afval, ook plastic, wordt vaak verbrand op een bultje langs de weg.