Moonbai

21-02-2016

Mijn laptop heeft de geest gegeven. Ik zal proberen hem weer aan de praat te krijgen maar voorlopig moet ik dit op mijn nieuwe smartphone tikken. We hebben ondertussen stevig doorgetrapt met dagafstanden boven de 100 km. En terwijl we moe ziin en graag willen slapen knalt hier de hele avond een enorme hoeveelheid vuurwerk rond ons hotelletje mooi middenin het dorp gelegen. Een gong slaat, trommels roffelen. Het nieuwe jaar is twee weken oud en wordt nog steeds groots gevierd. En dat met een enorme bak herrie. De boze geesten zullen zich flink achter de oren krabben voor ze terug komen.

En wij hebben ons Moonbai avontuur gehad. Na diverse dagen langs de oostkust zouden we overnachten in het stadje Wenjiao. Maar daar aangekomen leek Chansa, iets verder op de kaart, gunstiger. Het begon al aardig tegen de schemer te lopen en we werden een nieuw gebouwde snelweg opgeleid met amper verkeer. Schemer werd donker maar geen Chansa. Ik begon al te denken maar gelukkig, na ruim 20 km en nu echt aardedonker zagen we het bord: Chansa linksaf. De weg naar links eindigde na twee meter in het zand. Chansa moet duidelijk nog gebouwd worden. En nu? Er waren geen andere dorpjes of steden en niemand om iets te vragen. Op mijn Chinese kaart app zagen we nog een lichtpuntje maar dat bleek het niet te zijn. Aan zee zagen we nog wat hoge bebouwing en hoopvol trokken we er heen. Een soort spookstad met lege of half afgebouwde hotels. Op een plaats, een superluxe ogend gebouw brandde nog licht en Mariet toog naar binnen. Een beetje cynisch bleef ik op de fietsen passen. Wat moesten we daar in een veel te duur hotel? Ze zagen ons aankomen. Maar het zou China niet zijn als er geen oplossing was. Na een tijdje kwam Mariet naar buiten met een regeldam, onze fietsen onderin de personeelsbus en voor we het wisten reden we 20 km terug naar een leuk stadje, een prima en betaalbaar hotel en lekker eten. De dag was weer goed.

Op de plek waar wij rondtoerden is het Chinese space centre gevestigd. Hiervandaan worden de satellieten gelanceerd en werkt men aan een pojekt die de eerste Chinees naar de maan moet brengen. Terwijl we hier zo rondfietsen blijven we veel aandacht trekken. We zijn ook nog geen andere niet-Chinezen tegen gekomen. Per dag worden tientallen foto's van ons genomen, giechelende pubers die een selfie met ons op het Chinee facebook willen zetten. We werken er met plezier aan mee.


« Terug