De Spaanse costa

Het kost altijd wat moeite om echt op gang te komen. Dat geldt zowel voor het fietsen als voor het schrijven. Ik lig in mijn tentje ergens in een sinaasappelboomgaard in zuiudelijk Spanje. Voorbij Murcia, op weg naar Almeria.

Na twee dagen lang de Spaanse kust te hebben gefietst had ik het wel gehad. Het drukke verkeer en de aaneenschakelijking van betonnen hotels en lege toeristen dorpen zijn weinig opwindend. Onderweg in Barcelona ben ik nog even over de Ramblas gefietst en heb een rondje gemaakt rond de Plaza de Catalunya. Robert, waar ik logeerde, werk hier op de Spaanse nationale bank. Hij vernietigd geld, letterlijk. Grote machines vreten oude en versleten bankbiljetten op die vervolgens in samengeperste pakjes van snippers worden afgevoerd. Ik belhem en hij heeft wel even tijd voor een laatste kopje koffie als afscheid.

Ik fiets in een redelijk strakke lijn zuidwaarts. Vlak voor Tarragona kampeer ik nog op een mooi plekje achter wat bomen langs de weg. Toch wel spannend dat wildkamperen, eigenlijk sta ik liever op een camping maar die zag ik hier niet voorbijkomen. De volgende morgen is het donker en het dreigt te gaan regenen. Ik besluit een trein te pakken en zo een paar dagen te winnen want het is weinig interessant fietsen hier en het is me tenslotte begonnen om Afrika. Vanwege de fiets mag ik alleen met regio treinen maar deze zijn prima en ik pak de eerste trein naar Valencia. Vervolgens nog eentje door naar Villena zodat ik wat meer in het binnenland ben. Vandaar probeer ik dan de kortste weg naar Almeria te vinden, via Murcia.

Dat valt overigens nog niet mee. Ik gebruik bij voorkeur de kleinere wegen en die slingeren alle kanten op. Zowel links als rechts, omhoog en omlaag. En mijn nieuwe oplaadsysteem voor de GPS werkt verre van perfect. Dat komt omdat de asdynamo bij een snelheid onder de 10 km per uur niet voldoende stroom levert. Dus iedere keer berg op valt het ding uit. Ook in de steden waar je vaak moet stoppen voor kruisingen en verkeer slaat hij steeds af. Ik kan dan wel overschakelen op batterijen maar zodra het wiel beweegt gaat hij opnieuw opstarten en duurt het bijna een minuut voor ik weer een positie heb. Uitermate onhandig. Ik zal zien of ik in Almeria alsnog een powerpack kan kopen. Ja dat zijn zo de kleine ongemakken van het fietsende bestaan. Je kunt er maar druk mee zijn.

Twee dagen later:

Gisteren een pechdag. Eerst viel mijn thermoskan met heet water om en verloor ik de helft van mijn hete koffie water. Dat was tot daaraantoe maar bij vertrek stond mijn achterband helemaal leeg. Hoe het mogelijk is weet ik niet, een spiksplinter nieuwe onplatbare Schwalbe. Dus alles weer afgeladen van de fiets, achterwiel eruit en een nieuwe binnenband erin. Die andere plak ik later wel. En daarna bergop, bijna recht omhoog, wind tegen. Al met al had ik tegen twaalf uur nog geen tien kilometer gereden. Later werd het beter maar ik heb vroeg een plekje gezocht om eens een goede nacht te maken.

Wild kamperen wordt bijna een gewoonte. Alleen de rivieren staan allemaal droog hier, wat dat betreft lijkt het al een beetje op Afrika. Dus een frisse duik is er niet bij. Ik verlang naar een douche, De koffie hier in de panederia (broodjeszaak) smaakt geweldig goed. Hier heb je voor de prijs van een luizige capucinno in Nederland een uitstekende bak koffie met een broodje erbij. Erg lekker en het is gezellig druk hier. 

Ik ben bezig met de laatste loodjes naar Almeria waar de boot naar Nador of Melilla wacht. Misschien pak ik de nachtboot nog en ben ik op maandagmorgen als jullie wakker worden al in Afrika. Dan begint het pas echt.