Laatste stuk Mozambique

06-02-2015

"Afrika is nooit saai. Dat mag ondertussen duidelijk zijn. Het is altijd net even anders dan je denkt. Je moet je verwachtingen of voortdurend bijstellen of, wat beter is, niet teveel verwachtingen hebben.


Vanavond verwachtte ik een eenzaam avondje op een mooi plekje. Niemand te zien. Maar dat ging mooi niet door. Ik werd ontdekt. Een tiental jochies keken verbaasd naar alles wat ik deed. Ze gingen er bij zitten, gaven commentaar, lachten. Grote ogen. Blanke man die aardappelen schilt. Uien en tomaten. Vuur zonder hout. Pannetje begint te pruttelen. Stukjes mango op het laatst toevoegen. En wat medium curry poeder. Eet smakelijk. Zij hebben wat beleefd vanavond. Iets om straks thuis te vertellen. En dit alles deed zich voor op een heuveltje met om me heen plassen en poelen. Overblijfsel van de overvloedige regen. Kinderen zwemmen dol enthousiast, kikkers kwaken om het hardst. De mensen zijn blij met het water. "Goed voor de boeren" zeggen ze ook hier. Dit soort berichten lees je nooit in de Nederlandse kranten"

Dit verhaaltje zette ik een paar dagen geleden op Facebook en daar kreeg ik veel fleurige reacties op.


Afrika Is natuurlijk een continent met heel veel problemen. Er is nog wel een en ander te doen. Maar, en ik geloof dat ik vorig jaar vanuit West Afrika ook al zoiets had geschreven, er is hier ook zoveel te genieten. Overal langs de weg, huisjes, dorpjes, mensen die op het land werken, spelende kinderen. De blije gezichten wanneer ze zo'n rare blanke op een fiets voorbij zien stuiven. De opmerkingen, bom dia, boa tarde. Tudo bom? Soms vermoeiend want dit gebeurt honderden keren per dag. Maar ik moet vriendelijk en vrolijk terug groeten. Voor hen ben ik uniek, iets wat ze thuis en aan vrienden kunnen vertellen.


In Tete stond ik op camping 'Jesus e bom' aan de Zambesi. 's Avonds werd ik in het stadje verrast door een geldige hoosbui met rukwinden en zware donderslagen. Gelukkig zat ik tamelijk droog in een cafeetje maar mijn tent baarde me enige zorgen.
Terug op de camping stond er zeker tien centimeter water op het terrein maar mijn tent stond droog op een hoger stukje. De wachtsman bracht me echter naar het huis van de eigenaar. Vrouw en dochter bijna klaar met dweilen. Gelukkig een plavuizenvloer. "Je kunt hier binnen lekker droog slapen. Onze dochter slaapt wel bij ons op de kamer". Ik was blij verrast want ik had al gezien dat de ventilatie opening van mijn tent open had gestaan. Mijn slaapzak was tamelijk vochtig.


We aten lekkere broodjes en dronken rode wijn. Chileense voor de verandering. Daarna kon ik heerlijk slapen op een echt bed. En de volgende dag was er de zon die alles snel weer droogde.


« Terug