Drie dagen vakantie

Het was nog een pittig stukje fietsen vanaf de boerderij waar zo prachtig had overnacht. Maar in Uniondale kwam ik weer in een onverwacht prachtige theetuin terecht en dan kan een mens er weer even tegen. Ik had het advies gekregen om het 'Ou Ossewapad' te nemen, in gewoon Nederlands dus het Oude Ossewagenpad. Dus dat ga ik dan proberen en dat heb ik geweten. Nadat een plaatselijk jochie me de goede kant op bracht kwam ik op een stenig pad en moest vooral omhoog. Het was bloedheet weer, midden op de dag, dus niet zo gunstig. Het stuk omhoog was loodzwaar, het grootste deel was het duwen en trekken met de fiets. En zoals gebruikelijk in de bergen, na ieder hoogtepunt wanneer ik dacht "Ik ben er", kwam er iets verderop weer een nieuw hoogtepunt. Er is ieder jaar een fietsrace met 4000 mountainbikes, die zijn vast beter geschikt voor dit werk.

Daarna was het veel berg afwaarts en bij De Vlugt kwam ik op een prachtig gelegen campinkje, eigenlijk een soort hippie camping waar een koud biertje stond te wachten. De camping had een wel heel bijzonder naam: Angies G spot, maar niemand die daar om gniffelt hier.

Ik had afgesproken om in Noetzie te gaan logeren bij de tante van Cara en Rowan uit Kaapstad. Na weer een pittige klimdag kwam ik in een soort nederzetting van allemaal luxe villa's. Elke dag is weer een verrassing. En zo wordt ik nu al drie dagen verwend bij twee geweldige dames en heb ik het gevoel dat ik op vakantie ben. Met een prachtig uitzicht op de zee en de rivier, een heerlijke tuin en lekker eten, wijntje, biertje, etc. Zuidafrikanen weten wel hoe ze het leven een beetje kleur moeten geven.
Gisteren hadden we een 'memorial' van een vriendin van hen die aan kanker was overleden. Het was een bijzondere dame geweest, wijd en zijd bekend. Het werd gevierd met een picknick in de tuin van een grote villaboerderij. En als je dan zo om je heen kijkt dan denk ik: "Tsjonge je zult hier toch wonen. Dat moet toch wel geweldig zijn, op zo'n schitterende plek". Maar in een gesprekje met de eigenaar kwam naar voren dat hij het wel kwijt wilde, dat het eigenlijk veel te groot was, maar dat het eigenlijk onverkoopbaar was. En hij was toch wel een beetje jaloers op mijn leven dat ik zomaar lekker kon gaan fietsen. Ja buurmans gras is altijd groener.

De dag eindigde met een belangrijke rugby wedstrijd: Wales tegen Zuid Afrika. Rugby is hier belangrijker dan voetbal, althans voor het blanke deel van de bevolking. Leuk om een keer een hele wedstrijd te kijken. Het lijkt een bijzonder harde en ruige sport en dat is het misschien ook wel. Bij een stand van 12-6 voor Wales viel helaas de stroom uit. Dat was wel een beetje een domper. Omdat de energieleverancier niet voldoende meer voor het hele land kan leveren wordt om de beurt een deel afgesloten en de regio Knysna was nu aan de beurt. Zo gaat dat hier tegenwoordig.

Vandaag is het zondag en het is nu zes uur 's morgens. Even douchen, tassen pakken en op naar Port Elizabeth. Het wordt weer een warme dag belooft het weerbericht maar ik zal ook langzamerhand meer met regen te maken gaan krijgen. Ik fiets richting natte moesson helaas. En het zal weer even wennen worden, morgen geen koffie op bed als ik wakker wordt.