Op naar Langebaan

Zaterdagmorgen nog even gezellig ontbeten en koffie gedronken bij Cara en Rowan. Alsof we elkaar al jaren kenden. Blijkbaar heb je al gauw iets gemeen als fietsers onderelkaar. Ze gaan emigreren naar Canada en ik kreeg gelijk een uitnodiging om daar ook een keer langs te fietsen. Ze komen aan een bekende fietsroute dwars door Canada te wonen. Wellicht komt het er ooit nog van.

Ik begon de route zuidwaarts richting Cape Point, ofwel Kaap de Goede Hoop. Een beroemde, zoniet de beroemdste kaap met name in de oude zeiltijd. Hier, langs deze kust, werden de schepen bevoorraad en konden de bemanningen even de benen strekken. Prachtig is het (oud) Nederlands wat hier nog steeds gesproken wordt. Met enige oefening is het behoorlijk te verstaan, mits men niet te snel spreekt. Overigens spreekt ook iedereen hier Engels dus ik kan me makkelijk verstaanbaar maken.

Het verkeer is oppassen hier. Men rijdt over het algemeen hard en liefst in grote 4WD auto's. Ze houden weinig rekening met fietsers. Hoewel, er zijn er ook die even stoppen, je een goeie reis wensen en soms wat te drinken aanbieden. Een keer ging het bijna mis, ik moet nog een beetje wennen aan het feit dat hier links gereden wordt. Maar de wegen zijn prima en na een dagje fietsen kwam ik bij het grote hek van het park waarin de kaap ligt opgesloten. Letterlijk dan welteverstaan, het hek was nog open maar zou over een dik uur sluiten en in het park mocht ik niet blijven. Erg jammer maar ik besloot het er niet op te wagen. Kamperen is hier een beetje anders dan bij ons. Er wordt gevraagd of je een boeking hebt en zoniet, dan is het pech gehad. Ik had uiteraard geen boeking. Gelukkig vond ik op het eind van de dag een mevrouw met een hond. Haar vroeg ik of ze een plek wist om te overnachten en dat had ze. Ze was de eigenaresse van een Bed and Breakfast vlakbij en ik kreeg een heerlijk zacht bed met witte lakens en de volgende ochtend een prima ontbijt.

De afgelopen nacht was veel leuker. Nadat ik via Chapmans Peak langs de kust om Kaapstad heen was gefietst kwam ik voorbij Milnerton terecht bij de familie Stander. Ook hier een hartelijk welkom met allereerst een groot glas water en daarna heerlijke witte wijn en pizza. Van Gert kreeg ik nog een paar goede adviezen voor het vervolg van mijn route. Ik heb dan ook besloten eerst wat meer door het binnenland te gaan en zo uiteindelijk bij Port Elizabeth uit te komen. Het klinkt avontuurlijker dan het aanhouden van de kust. Daar is het erg toeristisch en druk.

En vanochtend vroeg er weer uit om met een flink bord millipap achter de kiezen en een zak vol toast voor onderweg de weg weer op te gaan: op naar Langebaan. Overigens is het een vrij saaie autoweg waar ik nu langs fiets. Ik had gehoopt langs de zee te fietsen maar een hek tussen mij en de zee maakt het niet mogelijk even een frisse duik te nemen. Hopelijk lukt dat op het eind van de dag wanneer ik op de camping ben.