Vroeg op

Morgenvroeg om 6 uur gaat de wekker weer. Ik wil vroeg op. Het volgende doel is Agadir, terug naar de kust. Maar eerst komt de Hoge Atlas nog en geloof me, dat wordt een helse klim. Ik neem de 'toeristische' route en dat betekent over een groene weg met ongetwijfeld mooie uitzichten. Maar ook hoogten tot boven de 2000 meter als ik het op mijn kaart goed bekeken heb. Ik kan dus best af en toe een duwtje gebruiken. Maar als het echt niet lukt houd ik gewoon een vrachtauto of bus aan, het moet wel een beetje leuk blijven. Ik heb er zin in en trouwens ook zin om Marrakesh weer te verlaten. Voor diegenen die meekijken, ik neem de R203 die van Marrakesh via Tahanoule, Asni en en Tizi-n-test naar Taroudant loopt en dan vervolgens naar Agadir.

Marralesh is een bijzondere stad, laat ik dat voorop stellen. Absoluut de moeite van een bezoekje waard maar na een dikke 24 uur in deze stad heb ik het ook wel weer gehad. In tegenstelling tot de Marokkanen in de minder toeristische steden en helemaal de Marokkanen van de dorpen, weten ze hier de boel bijzonder te verzieken. Alle vooroordelen over Marokkanen worden hier bevestigd en dat is jammer. Ook hier zijn de meeste mensen trouwens prima maar een aantal mensen zijn voortdurend bezig om toeristen te bedonderen. Te weinig wisselgeld terug geven, je een kadootje geven en er vervolgens een dikke prijs voor vragen, je iets anders leveren dan je gevraagd hebt voor een prijs die ...  Nou ja, het blijft opletten dus en om je heen zie je steeds toeristen die verbaasd zijn, soms boos worden en uiteindelijk toch maar betalen omdat ze zich geintimideerd voelen. Jammer want het komt de naam van Marokko niet ten goede. Veel toeristen zien alleen Marrakesh en weten niet dat er ook een ander Marokko is.

Vroeger, in de jaren negentig toen ik hier ook wel kwam was er een wet (onder de vorige koning) die verbood om toeristen lastig te vallen. Misschien was dat een beetje extreem want ik heb meegemaakt dat een man waarmee wij gewoon een vriendschappelijk praatje hadden werd opgepakt, maar je liep hier wel een stuk relaxter rond. Maar goed, Marrakesh is ook kleurrijk, levendig, druk en gezellig en het plein Djem el Fnaa is ondanks dat het een toeristen hotspot is, nog steeds ook heel authentiek. Optredens, muziek, apen met een luier om, slangen bezweerders, waarzegsters, kruidenmannen en elke avonden weer worden de eetstalletjes opgebouwd waar duizenden mensen hun avondeten gebruiken. En niet alleen toeristen, ook heel veel Marokkanen zelf. Een prachtige heksenketel en daaromheen de medina en de oude Joodse wijk waar duizenden handelaren hun waar proberen te slijten. Hoe ze al die rotzooi ooit kwijt raken, ik heb geen idee maar blijkbaar werkt het.

Ik ben weer uitgerust, heb mijn spieren versterkt met een paar heerlijke lamskoteletten, heb heel veel verse jus gedronken wat je hier overal op straat kunt kopen en yoghurt, heerlijke licht gezoete zelfgemaakt yoghurt die ook op iedere hoek van de straat te koop is. Al met al is het leven dus niet zo slecht hier en ik moet wat reserves opbouwen voor verderop. Want dat wordt afzienm dat staat wel vast.

Van de Amerikaanse die misschien mee gaat fietsen heb ik niets meer gehoord. Het zal wel Amerikaanse stijl zijn, eerst hard blazen en vervolgens ijzige stilte. Ben benieuwd of ze nog terug komt.