Rabat

Van Larache naar Kenitra was ruim 130 kilometer en het was al donker toen ik eindelijk aankwam. Gelukkig vond ik een buurtje waar mogelijk een hotel moest zijn maar alles was vol. Geen plaats in de herberg. Net toen ik besloten had dan maar een duurder hotel te nemen omdat ik toch ergens moest slapen vond ik een klein simpel beetje smoezelig hotelletje waar ze een prachtige binnenplaats bleken te hebben en daar kon ik een kamertje uitkiezen. Niets geen gesleep met de fiets naar boven, nee ik kon hem zo naar binnen rijden.

In Kenitra ben ik niet lang gebleven. Het doel was Rabat waar ik moest zijn voor een Mauretaans visum. Via www.warmshowers.org had ik een adresje waar ik mogelijk kon overnachten. Helaas lukte dit op het laatste moment niet door een vergissing, maar we konden wel afspreken en het was prettig weer eens even in het Engels te kunnen converseren, in plaats van in halfbakken Frans en Spaans.

Omdat ik gistermiddag de Mauretaanse ambassade al had gevonden kon ik er vanochtend zo naartoe fietsen. Om zeven uur zat ik al op de fiets, ik had gehoord dat er een lange rij kon staan. Dit was gelukkig niet het geval, ik was een van de eersten. Het verbaast me altijd weer was de ambassades allemaal van je willen weten. Behalve je eigen gegevens ook de naam van je vader en de meisjesnaam van je moeder en weer eens wat nieuws: Van welke landen heb je de afgelopen 5 jaren een visum gehad en voor hoelang. En een andere: In welke landen ben je de afgelopen tien jaar geweest? En dan laten ze 1 regeltje open om het allemaal op te schrijven. En erg handig is dat het visum gelijk ingaat en maar een maand geldig is, terwijl ik alleen al meer dan een maand bezig ben om bij de grens te komen. Gelukkig ook daar is een oplossing voor, ik kan een visum voor 3 maanden krijgen maar dan betaal ik wel dubbel. Dus dat heb ik maar gedaan. Vanmiddag om 3 uur mag ik het visum ophalen, ik hoop dat het lukt.

Eergisteren en gisteren was ik er in geslaagd mooie achteraf weggetjes te vinden. Dat is toch het grote genot van een GPS, de gekste weggetjes staan er af en toe op. Het voordeel was dat ik langs kleine dorpjes kom waar weinig fietsers langs komen. Het nadeel is dat de honden het toch ook wel erg spannend vinden zo'n vreemd type op een fiets en met blikkerende tanden en luid blaffend rennen ze achter me aan. Nou bijten blaffende honden niet zegt men, maar die tanden komen soms akelig dichtbij. Ik heb nu een flinke (plastic) stok, meer een eind buis, aan mijn stuur hangen en zwaai er mee zodra ze in de buurt komen. Dat schrikt duidelijk af. Soms droom ik van een busje pepperspray om hun recht in hun kop te spuiten. Kijken of ik dat ergens kan krijgen.

Wat onderweg steeds weer een feest is, zijn de heerlijke verse vruchtensappen. Allerlei combinaties, met vruchten, gemalen noten, vijgen, dadels, avocado en soms met melk. Ze zijn fantastisch lekker en ik denk heel gezond.

Morgen op naar Casablanca waar ik denk ik gelijk doorfiets richting Marrakech.