Terug op de fiets

20-10-2013

Voordat iedereen denkt dat ik nog steeds rondhang in Tetouan, kan ik gelukkig zeggen dat ik terug op de fiets Plein van Tetouan ben. Vrijdagmorgen werd ik wakker en voelde me een stuk beter, waarschijnlijk met behulp van de vitaminepillen en het mezelf dwingen om te eten, ondanks dat ik geen honger had. Op dat moment vond ik ook dat ik lang genoeg in Tetouan had gebivakkeerd, heb mijn spullen ingepakt en na een laatste kopje koffie bij Cafe Paris op het grote plein, een prachtig plekje, ben ik richting kust gefietst. 

Ik heb me wel voorgenomen een beetje rustiger aan te doen. De eerste dag heb ik maar een kilometer of veertig gedaan. Het was vlak gebied volgens zeggen maar toch zag ik op de GPS dat ik ondanks dat toch al weer enkele honderden meters geklommen had. Heuveltjes, stelt niks voor maar alles bij elkaar toch weer een hele berg. In een klein dorpje vroeg ik naar een mogelijke overnachtingsplek en ik mocht mijn tent bij de rivier opzetten. De lokale politie garandeerde de veiligheid en ik stond op een prachtig plekje, aan de overigens droge rivier. Als buren had ik een prachtige oude Spaanse hacienda met ommuurde binnenplaats en al. De bewoners kwamen al gauw naar me toe om me uit te nodigen om te komen eten en eventueel binnen te slapen voor het geval het ging regenen. Nou regent het hier niet vaak maar je weet maar nooit toch? Helaas had ik onderweg al uitgebreid gegeten dus ik heb ze vriendelijk bedankt.

Na een prima nachtje wild kamperen heb ik twee eitjes gekookt en een kopje thee gemaakt. Toch handig die oude benzinebrander die ik thuis helemaal uitelkaar heb gehaald om schoon te maken. Hij doet het na jaren weer helemaal prima. Bij vertrek nog even langs de boerderij om de mensen te bedanken. Ik kwam niet weg zonder een paar heerlijke koppen koffie. Ook fietste ik nog even langs het huis van het meisje die het voor me geregeld had. Ze spreekt vloeiend Engels en is zeer ambitieus en wil economie en bussiness gaan studeren aan de universiteit, het liefst in het buitenland. Maart ze is een meisje en haar ouders willen haar niet laten gaan. Ze mag wel medicijnen studeren in Marokko. Ik heb haar een hart onder de riem gestoken en gezegd dat als ze echt wist wat ze wilde, ze er voor moest gaan. Ze was de enige die Engels sprak dus dat kon veilig gezegd worden. Ik hoop dat het haar gaat lukken.

                           Helemaal vlak is het nergens

Ook de tweede dag, gisteren dus, was het zogenaamd vlak. Maar ook deze keer waren de heuvels weer venijnig en ondanks al mijn goede bedoelingen kon ik Larache niet halen. Bij een dorpje probeerde ik weer wild te kamperen maar dit werd me afgeraden door de bewoners. De lokale jeugd was agressief en dronk veel volgens deze mensen. Uiteindelijk heb ik mijn tentje toen een aantal kilometers verderop in een bos neergezet, daar komt niemand.

Tenminste dat had ik gedacht. Ik stond niet ver van een zandpad wat bijna niet gebruikt leek. Ik las buiten nog wat in mijn e-reader, een spannend verhaal waar ik helemaal in zat. Plotseling hoorde ik een auto het pad opkomen en vlak bij mij op het zandpad stoppen. Er kwam iemand uit en muisstil trachtte ik te volgen wat er gebeurde. Het was donker maar de maan was vol. Ik hoorde voetstappen mijn kant opkomen maar gelukkig stopten ze na een tijdje. Er klonk wat geritsel en een paar keer wat gekreun en gesteun. Even dacht ik nog dat een vrijend paartje de bosjes gebruikte maar het bleek iemand alleen voor zover ik kon horen toen de voetstappen zich weer verwijderden. Achteraf denk ik dat iemand even de bosjes in moest voor een grote boodschap om het netjes uit te drukken. Best wel een spannend moment. Ik vraag me af wie harder geschrokken zou zijn als hij mij gehoord had in plaats van ik hem. Volgende keer toch maar weer iets bij een dorpje zoeken misschien?

En nu dus aangekomen in Larache. Een prachtig stadje aan een schitterende baai. Het is ook weer een stad met een grote Spaanse invloed en er staat nog een oud Portugees fort. Helaas zeer zwaar in verval. Iets verderop ligt de Romeinse stad Lixus, die nog maar voor een kwart is opgegraven. Overigens ga ik daar niet heen, ik heb genoeg oude Romeinse steden gezien en zoals mijn broer ooit zei terug van een reisje Interrail over Griekenland: 'Je hoeft er niet heen te gaan, het is toch allemaal inelkaar gesodemieterd'. 

Morgen verder richting Rabat, langs de kust waar het echt vlak zou moeten zijn. Ben benieuwd.

Nog even tot slot: Ik heb een lokaal telefoonnummer waarop ik voor de liefhebbers ben te bellen of te sms-en. Meestal 's avonds wel bereikbaar:

+212611394377


« Terug